anma

"içimizde birbiriyle konuşan yaprak bolluğu
yalnızlık bir başına kalmıştır."*

demişti edip cansever. ve bu, seksen altı yılının yirmi sekiz mayıs'ında hayatın içinden çekip gitmeden önceydi. o gitti ve başka hiç kimse onun kadar güzel soramadı:

"ahmet abi, güzelim, bir mendil niye kanar
diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
mendilimde kan sesleri."**

*: bir taş atarsın
**: mendilimde kan sesleri