bir cümle

kafasında bin bir düşünceyle ağaçların ve çiçeklerin arasında gezinen toprak yoldan çıkıp çiyden henüz kendini kurtaramamış çimenleri adımlamaya başladığında adımlarının iki yanından akıp giden çiçeklerin adını bildiğini fark ederek hüzün bulaşmış bir sevinçle o adı annesinden, daha doğrusu çocukken annesinin ona okuduğu, ne zaman nesnelere denk gelse onu gittiği yerden çağırmak istercesine abartılı bir el hareketiyle o nesnenin sayfadaki resminin üzerine işaret parmağını koyduğu, nereye giderse gitsin yanında olmasını istediği, bahçıvanla kirpinin üç günlük macerasını anlatan, anlatırken de çiçeklerden bahsetmeyi ihmal etmeyen, kapağında da bu çiçeklerin, yani yıllar sonra okuduğu bir romanda bir diğer adının şeytanarabası olduğunu şaşkınlıkla öğrendiği ama çocuklukta öğrendiği gibi söylemeye devam ettiği karahindibaların uçuşan tüylerinden mahir bir kitap ressamının elinden çıkma yeşil şemsiye ile korunmaya çalışan, annesiyle birlikte adını önce sivri koydukları sonrasınde sivrisinekle karışmasından korktukları için sivribiber dedikleri ama bu ismi bir defa bile kullanmadan biber ismini alan neşeli ve gözlüklü kirpinin olduğu kitaptan öğrendiğini hatırladı.