reveransını tamamladıktan sonra başını kaldırıp bana baktığında, yani bir kuş sürüsü parkın en büyük ağacından havalanıp başka bir ağaça konduğunda, "gitme," diyemedim.
derin bir nefes alıp, "n'olur allahım, bir defa da herkes bana benzesin," diyebildim ancak.
kuş sürüsü yeniden havalandı, o da, "lütfen hiç kimse sana benzemesin," dedi.
o gün bu gündür burada, bana hep rus romanlarındaki koruları hatırlatan bir parkın ortasındayım.
*: yılmaz erdoğan
2 yorum:
Artık zaman bile yetmiyor
Yaşadığımızı sanmaya
Yine de ışıklar bu kenti
Güzelmiş gibi gösteriyor
Geceleri…
Geceler…
bu şiiri çok seviyorum.
y.erdoğan şiiri bahsinde hilmi yavuz'la aynı fikirdeyim. "otlu peynir kokusu"ndan bu yana sevmem kendisini.
bu şiiri de sizden öğrenmiş oldum. ankara'yı bir defa daha sevdim.
Yorum Gönder