iki şarkı

mikrofona ingiliz yazar rachel joyce geliyor ilk önce:

"onu her zaman özlüyorum. gittiğini biliyorum, acıya alıştığımı da... her gün geçtiğim yolda büyük bir çukur vardı. ilk zamanlarda çukurun orada olduğunu unutup içine düşüyordum. çukur hâlâ orada, ancak düşmemek için çukurun varlığını unutmuyorum ve etrafından geçmeyi öğrendim."

*

ardında bıraktığı boşlukta yeni zelandalı katherina mansfield var şimdi:

"sessizlikten bir uçurum bizi birbirimizden ayırıyor.

bir tarafında ben duruyorum uçurumun, öbüründe sen.

seni ne görebiliyor ne de duyabiliyorum, yine de orada olduğunu biliyorum.

çocuksu adınla çağırıp duruyorum seni

ve feryadımın aksi senin sesinmiş gibi yapıyorum.

bu uçurumu nasıl kapatabiliriz? konuşarak ve dokunarak olmaz asla.

gözyaşıyla tamamını doldurabileceğimizi düşünürdüm önceden.

artık kahkahamızla yırtmak istiyorum onu."*

*:the gulf, poems,1923. çeviri: sermelix