İhtiyar, gözlerini dikmiş kurda bakıyordu.
Kurt da gözlerini dikmiş ihtiyara bakıyordu.
Bakışları çarpıştı, parlak bakışlarından çıkan çatırtı ıssız vadide acı acı yankılandı. Damlayan suyun sesi kulakları sağır eden bir mavilikteydi. Güneş, dağın ardına düştü düşecekti. Zaman, ikisinin birbirine kenetlenmiş bakışları arasından bir at sürüsü gibi geçti. Önlerindeki uçurumun kan kırmızısı solarken, dağın tepesindeki soğuk hava eteklere doğru inmeye başladı."*
*: yan lianke, günler aylar yıllar
4 yorum:
Ne kitaptı, yeni bitirdim..
kesinlikle, "ne kitaptı"!..
eksilte eksilte yazmanın güzelliği, çeviride bile kaybolmayan şiirsellik. tek kusuru vardı bence: kısa olması...ki bu, iltifat sayılır.
Sade okur olarak da, ziraat öğrencisi olarak da diyebilirim ki, tohum her şeyin başı veya sonudur..
şüphesiz...
Yorum Gönder