bu sabah bu şiirin fotoğrafını gördüm. ve çok sevdim. -sanki başka türlüsü mümkünmüş gibi-
iki sap cipsofilya ve fotoğraf oyunları arkasına saklanmıştı ama bu görmeye engel değildi.
değişmişti elbet. daha doğrusu dönüşmüştü. ama güzeldi. yüzü de içimdeki yankısı da hatırasına ihanet etmemişti.
mümkün olsaydı, evlerinin yakınındaki bir kafede buluşmak, bir masadaki iki kişiden biriymiş gibi sormak isterdim: bu kadar hüzün neden?
iki sap cipsofilya ve fotoğraf oyunları arkasına saklanmıştı ama bu görmeye engel değildi.
değişmişti elbet. daha doğrusu dönüşmüştü. ama güzeldi. yüzü de içimdeki yankısı da hatırasına ihanet etmemişti.
mümkün olsaydı, evlerinin yakınındaki bir kafede buluşmak, bir masadaki iki kişiden biriymiş gibi sormak isterdim: bu kadar hüzün neden?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder