"plastik çiçekler, tanrı'nın işlerinin bütünüyle insanın işleriyle yer değiştirmesinin sağlanması, gerçeğin giderek görüntü tarafından belirsizleştirilmesi, sahte ama akla yatkın görünenin, gerçek ama dolaysız olana tercih edilmesi, ölümün giderek daha da iyi biçimde hayat rolünü oynayabilmesi çabasını temsil ederler. onlar bir cesedin yüzündeki donmuş gülümseme gibidir."*
*: beşir ayvazoğlu, güller kitabı (lord northbourne'dan naklen)
*: beşir ayvazoğlu, güller kitabı (lord northbourne'dan naklen)
2 yorum:
evinde plastik çiçek kullanan insanlar bana 'can' a dokunmaktan korkan, tembel insanlar gibi görünürler. tozlanmanın ötesinde, zamanla hiç değişmeyen çiçek ne kadar mutlu edebilir ki insanı...
balkonda bir sardunyayı sularken selamlaşmanın keyfinden mahrum kalmak istemem.
beşir ayvazoğlu'nun güller kitabı, beni çoğaltan ve hatta "beni ben yapan kitaplar"dandır ve en güzel yeri, "çiçeklerin faniliği onların bizi mutlu eden güzelliklerinin garantisidir," dediği yerdir.
sardunyalara ise dikkat edin... ağustos geliyor. yani yaprağına su değen sardunyanın kokusunu saldığı kutlu zamanlar. insanın başı döner, düşmemek için tutunmak zorunda kalır.
Yorum Gönder