adam yüzünde huzurlu bir tebessümün tamam ettiği bir ifadeyle ferideddin-i attar'ın ilahinâme'sini okuyor. kadın ise çarşıdan alıp dışına kendi elleriyle desen boyadığı saksıya batırmak için ot değil ama yıllardır pencere önüne eşlik eden arsız(!) menekşeden bir yaprak koparmış olmalı.
yalnızlık hakkında sahip olduğum tek bilgi ise şu: yalnızlığın tercihle elde edileni kadar muhteşem, mecburiyetten katlanılanı kadar berbat bir şey olamaz bu dünyada.
4 yorum:
adam hangi kitaba dalmıştır? kadın hangi otu koparmıştır? bir hayaliniz var mı?
"Ve yalnızlığa değgin çok şey biliyorum." diyebilir mi insan?
adam yüzünde huzurlu bir tebessümün tamam ettiği bir ifadeyle ferideddin-i attar'ın ilahinâme'sini okuyor. kadın ise çarşıdan alıp dışına kendi elleriyle desen boyadığı saksıya batırmak için ot değil ama yıllardır pencere önüne eşlik eden arsız(!) menekşeden bir yaprak koparmış olmalı.
yalnızlık hakkında sahip olduğum tek bilgi ise şu: yalnızlığın tercihle elde edileni kadar muhteşem, mecburiyetten katlanılanı kadar berbat bir şey olamaz bu dünyada.
şaire rağmen hayal kuruyorsunuz yani. oysa ben adamın bu şiiri okuduğuna da kadının saksı dibinde çıkan arsız bir otu kopardığına da teslim olmuştum.
ama bir insan sadece 'kendi yalnızlığını' bilir diye hissediyorum. bir kalabalığın içindeki yalnızlık ise bambaşka bir tartışmanın konusu elbette...
dürüst olmak gerekirse, "hâl beyanı" etiketinin rahatlığıyla cevapladım sorularınızı.
hayal kurmak benim işim. sadece şaire karşı değil, her şeye ve herkese rağmen.
Yorum Gönder