bir masada iki kişi: itiraf

çayından son bir yudum aldı, masaya bıraktığı fincanı parmak uçlarıyla ortaya doğru itti. bir süre camdan dışarı, belki de apansız bastıran yağmurda ıslanmamak için koşuşan insanlara baktı. bakışlarını oradan alıp az önce masanın ortasına doğru ittiği fincana verirken konuşmaya başladı:

- sana bir şey itiraf etmek istiyorum.

- cesur ol. hiçbir şey bendeki seni değiştirmez çünkü.

- ben aşık oldum galiba.

- suç işledin yani.

- aşık olmak suç mu?

- ne bileyim suçlu gibi itiraf ediyorsunuz da.

*

kindar biri değilim, sekiz yıl önce unutmaya karar verdiğim çocukluktan kalma bir kini saymazsak hiç kin tutmadım, tutmam.

ama yapılan bir hatayı unutmuyorum.