24 Temmuz 2014 Perşembe

ah didem...

siz aşktan anlardınız madam. ve bilirdiniz.

kalbinin yerini unutan adamlar da, "aşk beni her defasında yarı yolda bıraktı," diyen kadınlar da, ve hatta, "aşk bitimli ve biten her şey gibi nihayetinde acı veriyorsa en iyisi aşık olmamak" düşüncesi hükmünce yolunu yürüyen ahmak çocuklar da sizden çok şey öğrendi.

çünkü siz aşkı bilirdiniz. çünkü siz aşktan anlardınız. ve ne güzel anlatırdınız.

ama yazmadınız o şiiri. yazmadan gittiniz.  şimdi birileri o şiiri yazacak umuduyla bekliyorum. padişah sandıklarımız cariye çıkıyor, halayık çıkıyor. bitimsiz saydıklarımız neredeyse kelebek ömürlü.

uzun lafın kısası o şiir hâlâ yazılmadı. kim bilir, belki de cennette yazmışsındır. oraya gelince kapıdan alırım artık. eminim, bir arkadaşa bakıp çıkacağım bahanesi, orada da işe yaramıyordur. kaldı ki benim rezervasyonum başka yerden.

hasılı o şiir hâlâ yazılmadı. ama hayat devam ediyor. küçük kızın biraz daha büyümüş olmalı.

bir de "kız yaşıyor"muş, ölmemiş. üstelik mutsuz da sayılmaz.

5 yorum:

cecil dedi ki...

demek mutsuz sayılmaz..
ama bu çok güzel ..

verbumnonfacta dedi ki...

"mutsuz sayılmaz" bir bilgiden ziyade, bir tahmin ve hissediş aslında. ya da dua...

ve bunu didem madak bilsin istedim.

verbumnonfacta dedi ki...

ne madak ne marmara... ikisi de olmak mümkün değil. çünkü onlar "tek"liklerinin bilinciyle geçip gittiler dünyanın kapılarından.

siz de "şehir kaçkını" olun.

verbumnonfacta dedi ki...

şehir kaçkını,

şiirinizi sehven siliverdim. özür. yeniden yollarsanız sevinirim. herhangi bir bahaneyle yeniden yollamayı istemezseniz anlarım.

Unknown dedi ki...

sehven makul bir gerekçedir :) neden yazmayayım. buyrun;

Tüm şehir düşerken,
gökte yıldızın
asılı kalmasına bile,
hak tanınmazken hani
ben sana yürüyeceğim
senden bulacağım zaferi
kapat gözlerini

Yeryüzüne yayılmış
gökkuşağı nefesinden,
gözlerinden havalanmış
martıların atası.
kapat gözlerini
kapat kapat açmamasıya

işte böyle zaferi çağırırım ben
döverken ayaklarım dünyayı
bir senin köşelerini arşınlamaz
haram bilmez gözlerim
işte böyle inerim suya ben
böyle söylerim türkümü
duyurmam duymanı istemem
hisset isterim

ateşi kurut
suyu sustur
umrumda mı
içime çıkar
kaçtığın yollar
işte işte işte
böyle yazarım şiirimi ben

zihnim anne kadının
göğsü kadar dolu
parmak uçlarımdan
bal yavrularım

işte işte işte
böyle bir coğrafyaya
emir yaptım seni ben

kapat gözlerini
kapat kapat açmamasıya
görme kelimelerimden başkasını