bütün ilgiler, sonsuza kadar sürecek sandığımız ilişkiler gibi "bu, 'hiçbir zaman tükenmeyecek bir aşk' dualarının cevabı" dediğimiz aşklar da bitiyormuş meğer.
siz de, bırakın o ağacın altında durup pencereden ışık eksilene kadar çok katlı bir binayı seyretmeyi, mutfağın yanan ışığına bakıp, "başka bir hayatta olsa da hayatta" diye sevinmeyi, belki rastlaşırız umuduyla türlü bahanelerle gittiğiniz eski mahalleye uğramaz oluyormuşsunuz.
babalar ölüyor, çocuklar büyüyormuş.
o 'boşluk' nihayetinde doluyormuş. üstelik dolduran da, 'eksilmeniz' falan değilmiş.
2 yorum:
Bu yazıya bir not düşmeden geçemedim.
Bahçede bir ağaç var. Öyle bir hal ki insan bir ağaca bile bakmaya utanır oluyor. Geçer elbet diye düşünüp umut ediyor ama içindeyken o boşluğun getirdiği hiçlik baskısı çok büyük oluyor.
O 'boşluk' nihayetinde doluyorsa o günleri görmek için yaşamak gerek.
Elinize sağlık.
inanarak söylüyorum bunu. aksinin de mümkün olduğunu sanmıyorum:
hayatta ya da dünyada her şey zaman meselesi. zaman her şeyin ilacı. sadece şartlara göre uzun ya da kısa sürüyor.
ferahlık dilerim.
Yorum Gönder