çoğu zaman o duvarın üstüne konulmuş kutular olur. kutunun üzerine "hediyedir" diye yazılmış, "alabilirsiniz" diyen bir not yapıştırılmıştır.
insanlar taşınırken kurtulmak istedikleri, çöpe atarsa ziyan olacağını düşündükleri, artık ihtiyaç duymadıkları, belki birinin işine yarar diye düşündükleri ama muhakkak sağlam, kullanılabilir durumdaki eşyaları o duvar boyunca bırakırlar.
en çok kitaba rastlanır orada. peşi sıra çocuk kıyafetlerine. işe yarar bir tek kitap görmedim ama şimdiye kadar. çocuk kıyafetleri işime yaramaz ama ihtiyaç olsa da oraya baş vurmazdım sanki. ama kocaman bir saksıya hayır demem.
/kaktüslerden biri fena büyüdü. öyle ki artık pencere önünde değil yerde duruyor saksısı. en geç baharda büyük bir saksıya geçmesi şart./
geçen gün duvarın üzerinde bir yığın gördüm. yaklaştıkça aynı evden çıktıklarını anladım. "taşınıyor galiba," dedim kendime. ama üst üste konulmuş mavi kapaklı, kocaman şeffaf plastik kutuları görünce durdum.
içi lego parçalarıyla doluydu.
ister istemez yanlarında duran karton kutulara kaydı gözlerim. elektronikten pille çalışanlara, peluş oyuncaklardan ahşap olanlara kadar çeşit çeşit oyuncak doluydu içleri.
o an bir sürü şey geldi, geçip gitti aklımdan. ama sizin için en hüzünlüsünü seçtim. "bir çocuk daha," dedim.
"bir çocuk daha büyümüş."
2 yorum:
Bir çocuğun büyümesi, ne yazık ki çoğu zaman sessizce gerçekleşir. Oynadığı oyuncaklar, büyüdükçe değerini yitiren eşyalar, sonrasında başkalarının kullanımına sunulan kıyafetler... Her biri, bir dönemin, bir çocuğun geride bıraktığı anıların izleridir. O plastik kutularda, peluş oyuncaklarda ya da kitaplarda bir zamanlar hayal dünyalarını kurmuş, düşlerindeki oyunları oynamış bir çocuk vardı. Ancak zamanla büyür, dünyayı keşfeder ve yeni şeylere yer açar. O duvar boyunca bırakılan eşyalar, aslında bir nevi geçmişin ve o çocuğun hikayesinin izleridir. "Bir çocuk daha büyümüş," demek, bir yandan hayatın ne kadar hızlı geçtiğini, bir yandan da her geçen anın geride bıraktığı izlerin kalıcı olduğunu hatırlatır.
Her oyuncak, her kitap, her eski eşya, bir çocuk için zamanın ve büyümenin öyküsüdür. O duvarın üzerindeki kutular, o hikayeyi yaşatmaya devam eder.
dönüşüp duran doğaya, geçip giden zamana inanıyor ve varoluşu kabul ediyorum. itirazım yok olmakta olana. benimki sadece biten şeylerin hüznü.
Yorum Gönder