28 Mart 2015 Cumartesi

hikâye

giriş:

sen geldiğinde yeri ve zamanıydı. kalbimde bir boşluk. tam olarak senin boyutlarında.

gelişme:

sen gittiğinde ne yeri ne zamanıydı. kalbimde aynı boşluk yeniden. tam senin boyutlarında.

o boşluğu kendine ait sananlar oldu. hatta benim de öyle sandığım. kül kedisi ve cam ayakkabı denklemi.

bir gün üzerini örttüm. yanılgılardan yorgun. biraz da unuturum ihtimaliyle.

sonuç:

şimdi sonsuz genişlikte bir zeminin üzerinde dans etmeye kalkıyor görenler genişliğin ve tenhalığın emniyetinde.

ve istemeden kurduğum bir tuzağa düşüyorlar.

zeyl:

masumiyet insanın en büyük gücü.

Hiç yorum yok: