10 Şubat 2010 Çarşamba

bernardo soares*

doğum tarihini bilmiyoruz. ölüm tarihini de. ama semerkant'ta ölmüş olmalı. en azından ben öyle düşlüyorum.

çok sade bir yaşam sürdü, lizbon'da kumaş ticareti yapan bir şirkette muhasebe yardımcısıydı. fernando pessoa'yla 'pessoa' adlı bir lokantada tanıştılar. edebi tasarılarını ve düşlerini bir tek ona anlattı.

biraz özbekçe öğrendi; asla gidemeyeceğini bile bile yörenin dilini bilmek kendini hep hayalini kurduğu semerkant'a daha yakın hissetmesini sağlıyordu.

bir ara 'fena halde' uykusuzluk çekti. o günlerde her sabah şafakta pencereye oturup lizbon üzerinde ışığın renkten renge girmesini seyretti ve bunları kaleme aldı: sözcükleri tuval boyayan fırçalar, lizbon şafaklarını da palet gibi kullanarak yaptığı tabloları huzursuzluğun kitabı adını verdiği metafizik ve lirik bir günlükte topladı.


*: fernando pessoa, huzursuzluğun kitabı

Hiç yorum yok: