ağaç

yüzmeye gittiğim havuz, -park desem değil. orman da değil. en iyisi yeşil alan diyelim.- kocaman bir yeşil alanın orta yerinde. varmak için kapıdan girdikten sonra çimenleri kesintiye uğratan, kıvrıla kıvrıla havuza giden beton yolu yürümek gerekiyor.

o yolun gidişe göre sağ tarafında çimenleri gölgeleyen büyükçe bir ağaç var. ıhlamur ağacı. eskilerin deyişiyle "ham".

bu ağacı anlatıyorum, çünkü çok beğeniyorum. bu hayatta bir dikili ağacım olsun isteseydim o olsun isterdim. sanki estetik ölçüsü kabul edilen 'altın oran'ın tarifi. yakışıklılık, güzellik alameti sayılan 'simetri'nin ta kendisi.

boy pos, endam onda. gözümü alamıyorum. bazan durup uzun uzun seyrediyorum. sadece yeşilken değil sarıyken, yaprakla donanmışken değil çırılçıplakken de güzel.

orman konulu resimler, otel odalarını, kahvehane duvarlarını süsleyen bir örnek tablolar için mükemmel bir model.

ne diyordum? evet, çok beğeniyorum. öyle ki, ilahiyatçı kızlardan olsam, "anne, kızın bir ağaca aşık oldu." diye tivit atardım.

yanlış anlaşılmasın, ilahiyatçı tayfasına laf çarpmak değil niyetim. öyle bir niyet beslesem, edebiyat mezunu ev kadınlarını dilime dolardım. gıdıları ile beraber, komple.