seri katiller

ya da alt başlık olarak, neden bizim coğrafyadan seri katil çıkmaz?

neden bilmem ama yüce basınımız farklı zaman aralıklarında aynı silahla kurbanın bedeninde aynı tarzda tahribat bırakarak cinayetler işlenmişse, cinayetlerin işleniş tarzı birbirine benziyorsa, kurbanlar ortak özelliklere sahip kişilerden seçiliyorsa ve nihayet ölen iki kişi dahi olsa ortada bir 'seri' var diyerek bu katilleri 'seri katil' diye etiketleyip onlara yıldız muamelesi yapıyor.

geçtiğimiz günlerde izmir'de işlenen cinayetler için yapılan da bundan farklı değildi. aynı basın, bir kaç yıl önce gittikleri yol boyunca bir kaç benzin istasyonu çalışanını öldüren, aldıkları uyuşturucudan uçmuş iki katile de aynısını yapmışlardı.

filmlerden sadece çocuklar değil, sanırım haber yapan arkadaşlar da etkileniyor.

oysa bu, bizim coğrafyada ol(a)mayacak bir şeye öykünmekten başka bir şey değil. çünkü bizden seri katil çıkmaz. ve bunu söylerken sadece amerikan filmlerinde gördüğümüz tarzda sofistike cinayetler işleyemeyiz demeye çalışmıyorum. sebeplerim daha çok.

seri katil profiline bakalım ilk olarak. araştırmalar genellikle otuzla otuz beş yaş arası beyaz, protestan, anglo-sakson erkek tayfasını işaret ediyor. bu da bizim coğrafya için sünni, beyaz türklere denk düşüyor. çoğunlukla bu profil o yaşlarda evlidir, evli değilse de ebeveynleriyle yaşıyordur ki, anlayacağınız tek başına kalıp hayaller kurmasına imkan olmadığı gibi cinayet de planlayamaz.

kabul edelim, biz hayallerden ve hayal etmekten yoksun bir topluluğuz. öyle yol haritasını kutsal kitaptan, dante'den yola çıkarak yapabilecek bir vatan evladı olduğunu sanmıyorum. eğer ben varım diyen varsa tehlikeli oyunlar bir başlangıç için hiç fena değil. kaldı ki ince ince işlenmiş, yıllar boyunca harfiyen uyabilecek bir plan yapabileceğimizi de sanmıyorum.

en önemlisi, biz de öyle bir ego var ki iki cinayet sonra bilerek yakalanırız. bakın ben ne yaptım; görün ve beni takdir edin diyerek...