"acı çekiyorum, o halde varım" demişti biri, descartes'ın o ünlü cümlesinin üzerine yürüyerek. kimdi, hatırlamıyorum. ama "çok mantıklı," dediğime eminim. "var olmayan biri nasıl acı çeksin ki?"
üstelik acı çekmek sadece 'var'lık teminatı ya da yaşam belirtisi değil. bir çeşit alarm.
bizi fiziksel, duygusal ya da ruhsal sınırlarımızla yüzleştirmek gibi bir görevi vardır. delilik veya ölümden önceki son barikattır. tahmin edileceği üzere peşinden ya delilik ya ölüm gelir.
bazan da haz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder