dakika ve skor

"Berta endişe içinde oğlunun yüzünü profilden izliyordu. Rudolf hafifçe dudak bükmüş, uyumaktaydı. Eğilip bakmasına gerek yoktu, oğlunun dudağının diğer yarısının da bükük olduğunu, kaşları arasında çatılmaktan kaynaklanan derin iki çizgi bulunduğunu biliyordu. Bu çizgilere bakarken Berta'nın içinde, sonbaharın son günlerinde yapraksız ağaç dallarını seyrederken uyanana benzer bir duygu uyanıyordu. Öyle ki çıplak dallar Berta'ya tuhaf bir eğrilikle gökyüzüne doğru uzanamıyormuş gibi görünüyor ve onda sıradışı bir sessizliğe bürünürek kulaklarından şehrin gürültüsünü dahi siliyormuş izlenimi uyandırıyordu, o ise kulak kesilmiş sessizliğin içinden kopacak çığlığı bekliyordu. Bu çığlık tıpkı çürüme ve ölümün pençesinden kurtulup nihayetinde gökyüzüne kanat çırpmak üzere ağacı kemiren kabuk böceği gibi kemiriyordu Berta'yı. Yapraksız zamanlar diye adlandırdığı kışın ilk günleri Berta'yı korkutuyordu. Mevsimin ilk karı yağıp da ona her yıl umut verdiğinde ve buz kristallerinin beyazı tuhaf bir eğrilikle gökyüzüne doğru uzanan çıplak dalları örttüğünde Berta içinin ferahladığını, yüreğinin ise bir çeşit cesaretle dolduğunu hissediyordu."

*: marianne fritz, şeylerin ağırlığı