odada

iki yılın ardından yine aynı odada uyandım. tertemiz, lavanta kokan, serin çarşafla yorgan arasında, hep olduğu gibi geç yattığımız halde erkenden.

biraz kitap okudum, biraz geçmişi düşündüm, biraz geleceği hayal ettim. ve yazmak istedim.

evet, "kız kaçırırsam buraya gelirim," dediğim odada. ama kız falan kaçırmadım. ze.'ye de söylemedim zaten. o beni kaçırsın. 'terlikleriyle gelecek' ama. ölçmeden biçmeden, önünü sonunu hesap etmeden. mantığını çarşıda unutarak ya da evde bırakarak. kaldı ki, sahip olduklarına bakarsak ona sevgimden başka verecek bir şeyim de yok. bir de dert ve sıkıntı belki.

ev hâlâ sessiz, oda bir basketbol sahası kadar kocaman. yatağın boşluğunda, çarşafın üzerinde karanlık bir gecede sessiz evimden çıktım.

dilimde kavun taşıyan kamyonlar. şairin de dediği gibi: fakat içimde şarkı bitti.

biliyorum.