çayından son bir yudum aldı, masaya bıraktığı fincanı parmak uçlarıyla ortaya doğru itti. bir süre camdan dışarı, belki de apansız bastıran yağmurda ıslanmamak için koşuşan insanlara baktı. bakışlarını oradan alıp az önce masanın ortasına doğru ittiği fincana verirken konuşmaya başladı:
- hakkınızda bir kaç şey duydum.
- hiçbiri doğru değil.
- ama neler duyduğumu söylemedim daha.
- fark etmez. hepsi yanlış.
- çok kalp kırmışsınız.
*
istemeden oldu hep. çoğu zaman fark etmedim bile. anladımsa dönük bir sırttan, küskün omuzlardan anladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder