eşofman üstü

bundan yıllar önce de benzer bir ruh hâlini yazıya dökmüştüm.

evet, ne kadar sürer bilmiyorum ama mutluyum. "içime bir ad koyacak olsam leyla derim, öyle güzelim."*

/pilav meselesini ise hallettim galiba. şiir gibi pilavlar yapıyorum uzun zamandır. saklamayacağım; bu durumda bir süredir aynı cins ve markadan pirinç kullanıyor olmamın etkisi de var. söz pirince, daha doğrusu aynı cins ve aynı marka pirince gelmişken, anne olduktan sonra manyaklaşan bir arkadaşımı anmadan olmaz. çocuğunun vücudunda aynı kimyasallar birikmesin diye her defasında farklı pirinç alıyor.../

evet, "eğer günlük tutuyor olsaydım," bu defa "yaşadığım tek sıkıntının çok sevdiğim retro eşofman üstünü giyememek olduğunu yazardım." oysa tam zamanı. tişört üzerine giy. gün içinde sıcakladıkça çıkar, aksi takdirde olduğu gibi devam et.

kuzen 'küçük murat'ındı. yeni gelişmeye başlayan göbeği zorlamaya başlayınca el koymuştum. o gün bu gündür severek giydim. ama dediğim gibi, bu günlerde giyemiyorum. zira bahsi geçen retro eşofman rusya'nın.

taraf tutuyor gibi görünmek istemiyorum çünkü. çünkü taraf değilim. olsam saklamaz, rengimi belli etmekten apaçık keyif de alırdım. ama, "'ama'sız, hesapsız, politik doğrulardan uzak bir şekilde savaşa karşıyım".

aradan geçen bunca zamana rağmen, bunları da duysa eminim gülerdi. hem de kocaman gülerdi. ve "insan bu gülüşü kulağına ulaşan ucundan tutup kaynağına kadar öpmek" isterdi.

evet, en çok da kaynağını...

*: mahir ünsal eriş