"insan asla hiçbir şey anlatmalı, bilgi de vermemeli, hikâyede aktarmalı, hiç var olmamış, yeryüzüne ayak basmamış, dünyayı dolaşmamış ya da bu dünyadan geçmiş ama tek gözü kör, kararsız unutuşa gömülerek yarı yarıya kurtulmuş varlıkları da insanlara hatırlatmamalı. anlatmak hemen her zaman bir armağandır, anlatılan hikâye zehir taşısa ve saçsa bile; aynı zamanda bir bağdır, güven duymaktır; er veya geç ihanete uğramayan güven ise nadirdir; dolanıp düğümlenmeyen, sonunda sıktığı için bıçak ya da jiletle kesilmesi gerekmeyen bağ da nadirdir."
böyle başlar javier marías, yarınki yüzün'e. muhteşem bir başlangıç. ama daha şimdiden yirminci birinci yüzyılın başyapıtlarından kabul edilen bu romanın üçleme olduğunu ve neredeyse bin üç yüz sayfa sürdüğünü bilmek tuhaf kaçıyor.
bu başlangıcı, latince'de "söylenmemiş söz" anlamına gelen söz öbeğini kendine müstear seçen ve o "söz"ü aradan geçen on bir yılı aşan süreye rağmen hâlâ söyleyememiş bir bloggerdan yeni yılın ilk cümleleri olarak duymak da tuhaf belki.
ama ben uyarı olarak alınsın isterim.
Üçleme de her kitap çok da pahalı, ne yapsak?
YanıtlaSilpelin hanım'ı mağdur etmeye hakkınız yok :)
YanıtlaSilama marías sevenlerin mutlaka okuması gerek bu üçlemeyi. bütün marías evreninin yapı taşlarını ihtiva eder çünkü.
tek tehlikesi var; -ki benim için sorun değil. hatta bu durumu oyunbaz ve keyifli buluyorum.- yazarın hep aynı romanı yazdığını düşündürür.