tehlikeli şiirler: kırk yedi

bugün tehlikeli şiirler okuyalım leyla

wislawa szymborska'dan yıldırım aşkı* mesela

İkisi de emin.

Birbirlerine bağlandıklarına bir anda.

Böylesi emin olmak güzel de

emin olmamak daha güzel.

Daha önce tanışmadıklarına göre

aralarında hiçbir şey olmadığını sanıyorlar.

Belki ta eskiden, yanyana geçtikleri sokaklar,

Koridorlar, basamaklar ne derler buna peki?

Sormak isterdim onlara,

anımsıyorlar mı acaba,

belki döner bir kapıda

hani bir gün yüzyüze?

Bir “özür dilerim” sıkışık kalabalıkta belki?

Ya da bir ses telefonda “yanlış numara”?

- ama biliyorum yanıtlarını.

Yo, anımsamıyorlar.

Uzun zamandan beri

Rastlantının onlarla oynaması

Şaşırtırdı kuşkusuz onları.

Ama hazır değil henüz,

onlar için yazgıya dönüşmeye

bir yaklaştırıp bir uzaklaştırıyor onları,

yollarını kesiyor,

kahkahasını tutup, bir kenara sıçrıyordu

rastlantı.

İmler vardı, belirtiler de,

varsın anlaşılmasınlar, ne var ki bunda?

Belki üç sene önce,

geçen salı belki

bir yaprak,

hani uçan omuzdan omuza?

Yitirilen, bir kenara kaldırılan bir şey vardı.

Çocukluğun çalılığında bir top belki, kim bilir?

Kapı tokmakları, ziller de vardı,

hani belki bir gün

dokunmanın örtüştüğü bir sonraki dokunmayla.

Emanette yanyana duran valizler belki.

Ya da aynı gece görülen tek bir düş,

kalkar kalkmaz belirsizleşen hani.

Her başlangıç çünkü

bir devamdır aslında,

olayların defteri ise

hep yarı açık durur.

çeviri: neşe talay yüce/ agnieszka ayşen lytko