24 Temmuz 2014 Perşembe

ah didem...

siz aşktan anlardınız madam. ve bilirdiniz.

kalbinin yerini unutan adamlar da, "aşk beni her defasında yarı yolda bıraktı," diyen kadınlar da, ve hatta, "aşk bitimli ve biten her şey gibi nihayetinde acı veriyorsa en iyisi aşık olmamak" düşüncesi hükmünce yolunu yürüyen ahmak çocuklar da sizden çok şey öğrendi.

çünkü siz aşkı bilirdiniz. çünkü siz aşktan anlardınız. ve ne güzel anlatırdınız.

ama yazmadınız o şiiri. yazmadan gittiniz.  şimdi birileri o şiiri yazacak umuduyla bekliyorum. padişah sandıklarımız cariye çıkıyor, halayık çıkıyor. bitimsiz saydıklarımız neredeyse kelebek ömürlü.

uzun lafın kısası o şiir hâlâ yazılmadı. kim bilir, belki de cennette yazmışsındır. oraya gelince kapıdan alırım artık. eminim, bir arkadaşa bakıp çıkacağım bahanesi, orada da işe yaramıyordur. kaldı ki benim rezervasyonum başka yerden.

hasılı o şiir hâlâ yazılmadı. ama hayat devam ediyor. küçük kızın biraz daha büyümüş olmalı.

bir de "kız yaşıyor"muş, ölmemiş. üstelik mutsuz da sayılmaz.

5 yorum:

  1. demek mutsuz sayılmaz..
    ama bu çok güzel ..

    YanıtlaSil
  2. "mutsuz sayılmaz" bir bilgiden ziyade, bir tahmin ve hissediş aslında. ya da dua...

    ve bunu didem madak bilsin istedim.

    YanıtlaSil
  3. ne madak ne marmara... ikisi de olmak mümkün değil. çünkü onlar "tek"liklerinin bilinciyle geçip gittiler dünyanın kapılarından.

    siz de "şehir kaçkını" olun.

    YanıtlaSil
  4. şehir kaçkını,

    şiirinizi sehven siliverdim. özür. yeniden yollarsanız sevinirim. herhangi bir bahaneyle yeniden yollamayı istemezseniz anlarım.

    YanıtlaSil
  5. sehven makul bir gerekçedir :) neden yazmayayım. buyrun;

    Tüm şehir düşerken,
    gökte yıldızın
    asılı kalmasına bile,
    hak tanınmazken hani
    ben sana yürüyeceğim
    senden bulacağım zaferi
    kapat gözlerini

    Yeryüzüne yayılmış
    gökkuşağı nefesinden,
    gözlerinden havalanmış
    martıların atası.
    kapat gözlerini
    kapat kapat açmamasıya

    işte böyle zaferi çağırırım ben
    döverken ayaklarım dünyayı
    bir senin köşelerini arşınlamaz
    haram bilmez gözlerim
    işte böyle inerim suya ben
    böyle söylerim türkümü
    duyurmam duymanı istemem
    hisset isterim

    ateşi kurut
    suyu sustur
    umrumda mı
    içime çıkar
    kaçtığın yollar
    işte işte işte
    böyle yazarım şiirimi ben

    zihnim anne kadının
    göğsü kadar dolu
    parmak uçlarımdan
    bal yavrularım

    işte işte işte
    böyle bir coğrafyaya
    emir yaptım seni ben

    kapat gözlerini
    kapat kapat açmamasıya
    görme kelimelerimden başkasını


    YanıtlaSil