mendilimde kar küresi

son kitabı cehennem çiçeği'yle yaz günlerimizi şenlendiren alper canıgüz, bir kaç mevsim önce bir okur-yazar buluşmasında önceki kitabı gizli ajans'a dair soruları cevaplıyordu.

kaçınılmaz, "bir süre reklamcılık yaptığınız biliniyor. romanınız da bir reklam ajansında geçiyor. acaba otobiyografik yanı var mı?" sorusunu, "biliyorsunuz, gizli ajans bir 'absürd roman'. uzaylılar, kedi patron falan. fakat reklam ajanslarında şahit olduğum bazı şeyler var ki, 'absürd' sıfatı az gelir. mesela, romandaki muhasebeci karakteri gerçektir ve reklam ajanslarındaki bütün muhasebeciler onun gibidir. bunun gibi ufak tecrübeler romanda yer alıyor," cevabıyla savuşturdu.

söz sırası bana gelince bu sorunun kaldığı yerden devam ettim: "sanem musa'ya içinde küçük prens ve gülünün olduğu bir kar küresi armağan ediyor. sizin de içinde küçük prens ve gülü olan bir kar küreniz var mı? varsa, tıpkı romanda olduğu gibi o da kırık mı?"

"var ve kırık," deyince, dayanamadım, 'çok konuştum':"benim de var bir tane. ama benimkinde küçük prens gülüyle değil koyunuyla birlikte. ve henüz sağlam."

"ne güzel," dedi ve ona çok yakışan kocaman gülümsemesi eşliğinde beni uyarmayı ihmal etmedi: "lütfen çok dikkatli olun. kırılmasın."

*

aradan çok zaman geçti; günler, aylar, mevsimler... ama bir aşk geçmedi.

bir sabah o kar küresi yere düşüverdi. sadece çarpma sesini duydum. görmezsem kırılmaz sandım.

nihayet bakmayı başardığımda kürenin sağlam, kürenin üzerinde durduğu kaidenin kenarından bir iki küçük parçanın koptuğunu gördüm. hâlâ ayakta durabiliyordu. kitaplığın rafındaki yerine koydum. önüne bir iki şey koyarak kırık yeri bir süre kamufle ettim.

bu sabah uyandım ve artık dayanamadım. küçük prens ve koyununu köşesine adımın baş harfi işlenmiş bir mendile sarıp kaldırdım.

*

bu vesileyle, o mendilin köşesine adımın baş harfini hem de "başlangıcı geride kalmış" haliyle işleyen ve kendimi eski zaman beyefendileri gibi hissetmeme neden olan elleri öperim.