duvardayım

"olanlar olmuştur, olacak olanlar da olmuştur" sözünü okuduğumda duvara yapışmıştım. hâlâ duvardayım. meydanlar hınca hınç hınçla dolduğunda duvardayım. bir kız topladığı bir demet nergisi saçından bir tel koparıp bağlayarak dereye bıraktığında duvardayım. bir devrim çocuklarını yemeyip, hep birlikte lokantaya gittiklerinde, karşıtlıkların tamamlayıcı olduğuna inanmayan bir garson sıcak çorbayı devrimin üstüne dökerken, duvardayım. "bir şey yapmamak için çok geç" sözünü duyuncaya kadar duvardayım bayım.


notgibi: mevlâna idris'in bu cümlelerini ot dergisi iki numaralı sayıdan (nisan-iki bin on üç) insafsızca alıntıladım. buraya not düşünceye kadar da defalarca okudum. ve fark ettim ki, her seferinde "duvardaydım" diye okuyormuşum.

kıssadan hisse, siz siz olun okuduklarınıza güvenmeyin.