an-kar-a

geçen hafta başkente yağan karın izleri kaybolurken...

*

zeki demirkubuz sinamasını takip edenler onun dostoyevski ilgisini, filmlerinin de dostoyevski romanlarından izler taşıdığını bilir.

hatta bekleme odası, suç ve ceza romanını filme çekmek isteyen ahmet adındaki bir yönetmenin hikayesini anlatır. (bense bu filmde, kafasındaki raskolnikov' u sinemaya aktarmaktan ümidi kesen demirkubuz' un hiç olmazsa kitabı filme çekme, daha doğrusu kitabı filme çekememe hikayemi anlatayım dediğine inanırım.)

bilindiği gibi, demirkubuz bu senenin başında, erol günaydın ve sırrı süreyya önder’ i de yanına alarak yıllar önce yeraltından notlar romanından esinlenerek başladığı fakat zamanla serbest uyarlamaya dönüşen yeraltı' nı çekmek için ankara yollarına düşmüştü.

film, on dokuzuncu yüz yıl petersburg' unda geçen bir hikaye olan yeraltından notlar' ın türkiye uyarlaması: kahramanımız muharrem yanlız yaşayan bir memur ve şehir griliği ile muharrem' in ruhunun 'yeraltı' na benzeyen ankara. yönetmen ise "belli bir hikayesi yok" dediği filminde "bir karakterin iç dünyasına girebilmenin yollarını" bulmak derdinde.

oyuncularla birlikte basının karşısına çıktıklarında, "ankara'da inanılmaz bir sinematografi var. sinemacılar, kısa filmciler bunu nasıl keşfetmiyorlar bilmiyorum" diyen ve film bitmeden şehre kar yağması için dua eden demirkubuz' un geçen hafta boyunca yağan kardan nasiplendiğini, en az bizim büyük çaresizliğimiz' ya da behzat ç. kadar güzel ankara fotoğrafları yakaladığını umuyorum.