25 Temmuz 2018 Çarşamba

hayal

"geri zekalı!" dedim, öfke ve özlemle.

sonra gözlerimi kapattım, deniz gören bir çay bahçesinde, etekleri rüzgârda çırpınan masa örtüsünün üzerinden uzanıp öptüm. sadece ikinin değil üçün, hatta yedinin bile boynu bükük kalmadı.

1 yorum:

verbumnonfacta dedi ki...

bu gibi durumlarda her ikisinin kolkola gezdiğini düşünürüm. üstelik, orada söz konusu olan öfke ile özlem değil, ikisinin birleşmesinden meydana üçüncü bir duygu. yani sizin bildiğiniz öfkelerden değil o.