28 Nisan 2017 Cuma

kan ve gül

ben ve arkadaşlarım -"vefasız alemin isyankar çocukları" yani-, yaklaşık bir yıl önce mimar sinan güzel sanatlar üniversitesi'nin bomonti kampüsü'nde alper canıgüz'ün konuk olduğu bir söyleşiye katılmıştık.

benden önce söz alan kız, yazarın henüz iki kitabını okuduğunu ve kendini geç kalmış hissettiğini söylemişti. ben de söze buradan başladım: "farkında değil ama arkadaşımız çok şanslı. onun yerinde olmayı, hatta alper canıgüz'ün hiçbir kitabını okumamış olmayı isterdim. çünkü ben hiçbir kitabını ilk defa okuyamayacağım."

*

bugünlerde twitterda kan ve gül paylaşımları yapan artistlere(!) bakıp kendimi mahalle bakkalından çekirdek almış bir grup çocuğun içindeki berbat çocuklar gibi hissediyorum.

sabırla herkesin çekirdeğini bitirmesini bekleyen, biten çekirdeklerin ardından keyifle çekirdek çitleyecek çocuk...

1 yorum:

verbumnonfacta dedi ki...

ben genel konuştum.